Σκεφτόμουν σήμερα τι θα γινόταν αν, ας πούμε, οι σκέψεις μας καταγράφονταν αυτόματα από ένα .."κάτι" και μπορούσαμε να τις δούμε όπως βλέπουμε π.χ. ένα blog. Είναι κάτι σαν αυτό που πάνω απ' το κεφάλι της πωλήτριας που σου χαμογελάει πετάγεται ένα συννεφάκι και βλέπεις ότι στην πραγματικότητα σε βρίζει? Κάπως έτσι.
Φανταζόμουν λοιπόν, πόσο ακαταλληλότερα των ακαταλλήλων θα ήταν αυτά τα "blog" που λέει ο λόγος, και πόσα καντήλια θα περιείχαν. Δηλαδή, ξεκινάς το πρωί απ' το σπίτι σου. Τι κάνεις? Βρίζεις! Γιατί α)θες να κοιμηθείς. β) ΘΕΣ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ. γ) αργεί το τρόλει/σε έκλεισε ο μαλάκας και δε μπορείς να ξεπαρκάρεις. δ) έχει κίνηση. ε) σε παίρνει η μάνα σου να ρωτήσει αν ξύπνησες παιδάκι μου να πας στη δουλειά σου. Μη πολυλογώ, η λίστα μπορεί να είναι από γιγάντια ως τερατώδης.
Κάνεις το πρώτο σου τσιγάρο τρέχοντας πανικόβλητος ανάμεσα σε μηχανάκια, λεωφορεία και αυτοκίνητα (ή ακόμα χειρότερα, οδηγώντας ανάμεσα τους) και φτάνεις στη δουλειά. Αν είσαι απ' αυτούς που χαμογελάνε και χαλαρώνουν, δεν έχω καμία ιδέα πως βρέθηκες να διαβάζεις αυτό το κείμενο και καλύτερα να σταματήσεις εδώ. Για όλους εμάς τους υπόλοιπους το βρισίδι δε συνεχίζεται απλώς αλλά πολλαπλασιάζεται μ' ένα μαγικό τρόπο καθώς όλοι/όλα σου φταίνε και έχουν βαλθεί πρωινιάτικο να σου κάνουν τα νεύρα τσατάλια. Σου σκάει ο-μη-πω-καλύτερα να πιει καφέ (στην περίπτωση μου) ή να κάνει οτιδήποτε είναι αυτό για το οποίο έρχεται σε σένα και δε λέει το τσουτσέκι τουλάχιστον ένα "Καλημέρα"! Χριστούς. Παναγίες. Επανέλαβε.
Κάνει λοιπόν αυτό που είναι να κάνει κι ένα "Ευχαριστώ/Παρακαλώ/Γεια σας" είναι εξαιρετικά δύσκολο να το ξεστομίσει. Όπως λέει κι ένας φίλος, είναι ακριβώς εκεί που βλέπεις την καρωτίδα να πλησιάζει απειλητικά προς τα δόντια σου. Ωραία, λες, καλά αρχίσαμε. Ε, και μετά όπως καταλαβαίνετε η μέρα συνεχίζει έτσι γιατί, άνθρωπος είσαι, άμα σου γυρίσει το μυαλό με το που ανοίξεις το μάτι, όλα τα στραβά και τα ανάποδα θα τα βρεις μπροστά σου. Είναι βέβαια και απολύτως λογικό ότι οι αγαπημένοι σου συνάδελφοι ΕΚΕΙΝΗ ακριβώς τη μέρα που το ένα σου μάτι είναι κανονικό και το άλλο έχει γυρίσει ανάποδα προειδοποιώντας σε για το επερχόμενο εγκεφαλικό, ΕΚΕΙΝΗ την ώρα που πας να πιεις μια γουλιά καφέ θα θυμηθούν να αναδιοργανώσουν την αποθήκη/να κλείσουν τις εκκρεμότητες του μήνα/να σου φέρουν 700 πράγματα να κάνεις/να ζητήσουν τη γνώμη σου για το διαστημόπλοιο που σχεδιάζουν.
Κι εκεί ακριβώς λοιπόν, πες ότι σου σκάει ένα χαρτί με το τι έχεις σκεφτεί μέχρι τώρα, δε θα τ' αρχίσεις τα ψυχοφάρμακα? Θα τ' αρχίσεις! Θα πεις δεν είμαι καλά, ξύπνιος δυο ώρες κι έχω ήδη συμπληρώσει τρεις Α4 μπινελίκι!
Τι να πω, όπως ανακοίνωσε και μια αξιολάααατρευτη (λεπτή ειρωνεία) πελάτισσα μου σήμερα "να κάνεις μετάνοιες στον άγιο Αντύπα" (δε μπορώ να ξέρω τι εννοούσε, απλά κρύφτηκα και γέλασα για κανα τεταρτάκι).
Κι επειδή ως γνωστόν "τα γραπτά μένουν", πάλι καλά που δε μας έχει προφτάσει η τεχνολογία και μπορούμε να τις ξεχνάμε αυτές τις μέρες, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη φορά.
Καλημέρα ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου