Ήρθε λοιπόν η ώρα, μετά από άπειρες ώρες u tube, να δω κι εγώ από κοντά "τι-στο-διάολο-κάνουν-αυτά-τα-τυπάκια-με-τα-μοτοσακό". Ο λόγος για το παγκόσμιο πρωτάθλημα enduro που φιλοξένησε η πίστα των Σερρών το ΣουΚου που μας πέρασε.
Εντάξει, δηλαδή τώρα τι να πω? Ότι είχαν μισό λατομείο στην ειδική και πέρναγαν από πάνω με στυλ "Μήτσο, πιάσε κι ένα φραπεδάκι"? Ότι 3-4 κορμοί δεν είναι κάτι που πρέπει να σε ανησυχεί? Ότι 5 μέτρα ύψος είναι ότι πρέπει για ένα αλματάκι και βάλε μου και λίγο άμμο από κάτω να κάνω μια επιτόπου να 'υχαριστηθώ?
Εντυπωσιάστηκα, το ομολογώ. Οι τύποι λύσσαγαν, τα μηχανάκια λύσσαγαν, οι θεατές λύσσαγαν! Έφευγες χοροπηδώντας, με 2 κιλά άμμο στο στόμα γιατί δε μπορούσες να το κλείσεις όταν περνούσαν μπροστά σου, επαναλαμβάνοντας "όχι ρε μαλάκα" τουλάχιστον καμιά εκατοστή φορές.
Η αλήθεια είναι ότι κόσμο δεν είχε και μάλλον δεν ήταν και τίποτα φαντασμαγορικό σε σχέση με άλλα κι άλλα, μα όντας η πρώτη μου live παρακολούθηση τέτοιου αγώνα, έχω να πω μονάχα "ΓΟΥΑΑΑΑΟΥΥΥΥ".
Φωτογραφίες δεν έχω, στις περισσότερες έπιασα μόνο τη σκόνη τους και έτσι θεώρησα προτιμότερο να δω ότι προλαβαίνω και να αφήσω τους παλιότερους να τραβήξουν τα videάκια.
Αααα, μπαι δε γουει, βρήκα σήμερα και το blog του πολυαγαπήμενου μου "Λύκου", που ίσως με έχει κάνει να γελάσω περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον (τελευταία σελίδα του "ΜΟΤΟ" ή αλλιώς γιατί το Ε και το ΜΟΤΟ διαβάζονται από πίσω προς τα μπρος). Αν και, δυστυχώς δεν περιλαμβάνει τα άρθρα του, είναι πολύ ενδιαφέρον. So.. http://stoma-tou-lykou.blogspot.com/
Ε, να λοιπόν..
Θα σχολιάσω μόνη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε τον πούστη το Λύκο, να 'ναι καλά όπου και να 'ναι