Ρε πούστη μου (μπαρδον, έχω νεύρα), όπου και να γυρίσεις το κεφάλι σου πληροφορίες, γνώσεις, ποσοστά, ενημέρωση, ενημέρωση, βιβλία, περιοδικά, φιλοσοφίες. Ήρθε κι ένα παιδάκι τις προάλλες στο σπίτι μου και λέει "είναι το πιο άσχημο σπίτι που 'χω δει", "Γιατί παιδί μου?", "Γιατί έχει πάρα πολλά βιβλία". Δεν είχε με τι να παίξει το παιδί, λογικό, έχουμε γεμίσει πνεύμα, μη τυχόν δε καταφέρουμε να έχουμε άποψη, μη μας πουν χαζούς αν δε κάνουμε μια καλή ανάλυση για το α,β,δ θέμα που θα τύχει να αναφερθεί. Τι μαλάκινση είναι αυτή? Δηλαδή, γιατί να έχω άποψη ρε φίλε, γιατί έχουμε μπει όλοι στο τριπάκι να ξέρουμε 1000 πράγματα και να μη γνωρίζουμε τίποτα? Γιατί τίποτα δε καταφέρνεις να γνωρίσεις μέσα σ' αυτό το συρφετό και, να τώρα άμα πω ημιμάθεια μου φαίνεται μπανάλ και πως κατάντησαν οι λέξεις μπανάλ? Τι έχει δύναμη πια? "Πάρε ένα dvdακι με μουσική ρε που σου γραψα", πότε να προλάβεις να ακούσεις τους 30 δίσκους που χωράει το "dvdάκι"? Ποτέ! Θα κολλήσεις σε 2 δίσκους, θα τους ακούσεις 10 φορές (άμα προλάβεις), θα θυμάσαι και τους τίτλους των μισών άλλων αν τυχόν στους αναφέρει κανείς να κάτσεις να τους ακούσεις, θα γεμίσει ο σκληρός κι όταν κρασάρει θα κλαίγεσαι, λες και είχε κάνα νόημα η συσσώρευση δεδομένων (απ' τη ζωή είναι βγαλμένα αυτά)!
Άιντε με το στανιό ανάλυση κι άιντε με το στανιό γνώμη γιατί έτσι γαλουχηθήκαμε δηλαδή? Παπαγαλίες και άγιος ο θεός? Τι έγινε εδώ και τι συμβαίνει εκεί και τι έχει αυτός και ποιος είμαι εγώ και γιατί, γιατί, γιατί? Πρέπει να ανέβεις σ' ένα βουνό δηλαδή για να μη σε νοιάζουν οι πληροφορίες "α, δε ξέρω τα της επικαιρότητος, ήμουν διακοπές"? Και να γράψω και μια μαλακία στο μπλογκ να ενημερωθούν οι άνθρωποι για το κακό που μας κάνει η ενημέρωση?
Ψολές, η νέα αγαπημένη λέξη. Βαρέθηκα. Σιχτίρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου